Oι Διασώσεις στον Ολυμπο

"Aυτό που είναι υπέροχο με τους πυροσβέστες είναι το γεγονός πως αμα δεν έχουν τα απαιτούμενα μέσα, την βοήθεια που χρειάζονται και τον εξοπλισμό που απεγνωσμένα ζητούν να έχουν, θα συνεχίσουν την δουλειά τους - να σώσουν ανθρώπους - σαν να μην τους λείπει τίποτα!

Της Αθηνάς Κρικέλη
Ολυμπος 2017
Η διάσωση της 19ης Ιουλίου στον Ολυμπο ήταν η δευτερη μέσα στον μήνα που είχε αίσιο τέλος! Ο Ολυμπος είναι ενα δύσκολο βουνό, και μαζί με τους έμπειρους ορειβάτες ανεβαίνουν και άλλοι πολλοί και σε σημεία που δεν θα έπρεπε να πλησιάσουν χωρίς καθοδήγηση και ασφάλεια.
Ο ρουμανικής καταγωγής Βλάντ, σώθηκε μετά από 3,5 μέρες καθηλωμένος σε ένα ζωνάρι(σκαλάκι στην απότομη πλαγιά).
Βούηξε ο τόπος (και καλά έκανε) γιατί μια μεγάλη ομάδα από Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Κατερίνη, Ελασσόνα, Λιτόχωρο δούλευε μέρα νύχτα για να τον σώσει.
Σημασία δεν έχει ποιος τον έβγαλε, ποιός τον έντυσε τον τάϊσε, ποιός τον εντόπισε! Σημασία έχει η ομαδική συντονιστική προσπάθεια όλων.
Των ανδρών που ασφάλισαν αυτούς που καταρριχήθηκαν περισσότερα από 270 μέτρα να φτάσουν τον ορειβάτη. Των ανδρών που με κομμένη την ανάσα έβλεπαν τους συναδέλφους τους να χάνονται στο χάος, γνωρίζοντας πως η τύχη και η ζωή τους είναι στα χέρια τους. Αυτοί βεβαίωναν κάθε τους βήμα στο κενό.
Των ανδρών που κουβάλησαν στην πλάτη τους τα σχοινιά και τον υπόλοιπο εξοπλισμό. Σακκίδια που ξεπερνούσαν τα 40 κιλά και που η βροχή σίγουρα δεν τα έκανε ελαφρύτερα! Των ανδρών που έστησαν τρίγωνο επικοινωνίας για να προσπαθήσουν να εντοπίσουν το σημείο που εγκλωβίστηκε ο Ρουμάνος.
    Των ανδρών που ασφάλισαν την περιοχή να μην πλησιάσουν τουρίστες και άλλοι ορειβάτες, των ανδρών που ανεβοκατέβαιναν για να μεταφέρουν κι άλλα υλικά. Των Καταφυγίων που βοήθησαν με κάθε τρόπο την επιχείρηση. Των ανδρών του ΚΕΟΑΧ που στάθηκαν δίπλα στους καταπονημένους διασώστες.
    Στις οικογένειες των διασωστών που για τρείς μέρες “χάσαν” τους άνδρες τους πατεράδες τους αδελφούς τα παιδιά τους. Γνωρίζοντας πως στο σημείο εκείνο που διαδραματιζόταν η διάσωση θα μπορούσαν από ένα λάθος βήμα να χάσουν την ζωή τους.
“ Μολις δέθηκα στο σχοινί να κατεβώ και είδα το χάος κάτω, σκέφθηκα την κόρη μου” μου είπε ο Αρης
Το συμβάν είχε αίσιο τέλος, και φυσιολογικό είναι να θέλουν τα εύσημα όλοι όσοι συμμετείχαν λίγο ή πολύ. Και πολύ καλά κάνουν και τα θέλουν. Γιατί τελικά για να φτάσουν οι εκπαιδευμένοι της ΕΜΑΚ στον εγκλωβισμένο, δούλεψαν πολλοί άνθρωποι από πίσω ή μάλλον από πάνω!
Κάποιοι αναρωτήθηκαν γιατί δεν πήγε ελικόπτερο να τον σώσει.
Στο σημείο οι καιρικές συνθήκες ήταν οι εξής, χιονόπτωση, χαλάζι, δυνατή βροχή και ομίχλη. Αν υπάρχει κάποιο ελικόπτερο που μπορεί να πετάξει σε τέτοιες συνθήκες δεν το γνωρίζω...( και άν δεί κάποιος το βίντεο  θα καταλάβει γιατί είναι αδύνατη η προσέγγιση ελικοπτέρου εκεί...)
Αυτό που γνωρίζω σίγουρα όμως, είναι πως οι άνδρες του πυροσβεστικού σώματος της ΕΜΑΚ που βρέθηκαν στο “λούκι” των Καζανιών και κόντεψαν να πνιγούν γιατί είχε μετατραπεί σε καταρράχτη, ήξεραν πως έπαιζαν την ζωή τους κορόνα γράμματα για να σώσουν έναν άνθρωπο. Εναν άνθρωπο που η μοναδική ελπίδα για να ζήσει ήταν στα χέρια αυτών των ανθρώπων.
“Οταν τον ακούσαμε και μας φώναξε πήραμε θάρρος και μείς, ο ορειβάτης φορούσε μόνο ένα αντιανεμικό σε θερμοκρασίες μέχρι -5. Αφου άντεχε αυτός , θα αντέχαμε και εμείς. Θα τον σώζαμε πάση θυσία”.

Στις 8 το πρωί της Τρίτης 18 Ιουλίου ξεκίνησε η διαδικασία προσέγγισης και απεγκλωβισμού του. Ολοκληρώθηκε στις 9 το βράδυ.
Οσοι γνωρίζουν από αναρριχήσεις καταριχήσεις γνωρίζουν πως το εγχείρημα στο συγκεκριμένο σημείο είναι από επικύνδινο έως άκρως επικύνδινο.
"Αρχικά κατεβήκαμε 70 μέτρα μετά ασφαλίσαμε ένα  σχοινι εκατό μέτρων, και σ αυτό ενώσαμε διαδοχικά με ρελέ άλλα 100 μέτρα (50 και 50). (διπλά σχοινιά ένα κατάβασης και ένα ασφαλείας)" εξηγουν οι άνδρες της ΕΜΑΚ τη διαδικασία. 

Οταν οι διασώστες έφτασαν στον ορειβάτη, έπρεπε να τον “ετοιμάσουν”. Δηλαδή να του βγάλουν τα παγωμένα ρούχα που φορουσε, να τον ντύσουν με ισοθερμικά, μπουφάν κράνος και μποτριέ, να τον ταίσουν και να τους δώσουν να πιεί τσάι. Να τον επαναφέρουν δηλαδή για να μπορέσουν να τον ανεβάσουν χωρίς φορείο που θα ήταν πολύ πιο δύσκολο και θα απαιτούσε περισσότερο χρόνο.
“μόλις τον φτάσανε τους φώναζε: “πρόσεχε τις πέτρες μην πέσεις στο κενό”
Ο ίδιος ήταν ακινητοποιημένος σε ένα “ζωνάρι” δηλαδή σε ένα σχετικά οριζόντιο μικρό κομμάτι σαν σκαλί πάνω στην ορθοπλαγιά
Αφού τον σταθεροποιησαν ξεκίνησαν την αναρρίχηση με χέρια σχοινιά και πάρα πολλά ρελέ (ασφάλειες).

Στον Ολυμπο δεν έγινε απλά μια πολύ δύσκολη διάσωση. Περίτρανα επιβεβαιώθηκε πως με όλα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, αυτά τα σώματα της Πυροσβεστικής, ΕΚΑΒ, Ελληνική Αστυνομία, Ελληνες Διασώστες, Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, έχουν ώς “καύσιμο” την ψυχή τους και μόνο.
Ακόμα και με τους μηδαμινούς μισθούς, την οικονομική εξαθλίωση τον ανύπαρκτο εξοπλισμό, οι “υπάλληλοι” αυτοί μετατρέπονται σε υπερανθρώπους, ξεπερνώντας τα δικά τους ορια για να βοθήσουν τον συνάνθρωπό τους. Ετσι απλά.
Και όπως είπε χαρακτηριστικά ένας άνδρας της ΕΜΑΚ “ εμείς είμαστε απρόσωποι. Δεν τον έσωσε ο Γιάννης ο Βασίλης ο Αρης ή ο Σωτήρης! Τον έσωσε η Υπηρεσία τον έσωσε η ομάδα!