ΛΑΕ ΜΟΥ ΞΕΒΟΛΕΥΤΗΚΕΣ?

Πορεία Μνήμης Ισαάκ Σολωμού - Βερολίνο - Λευκωσία 2016
Λευκωσία, Αθηνά Κρικέλη
20 χρόνια πέρασαν από τότε που με κομμένη ανάσα παρακολουθούσαμε την στυγνή δολοφονία των Ισαάκ-Σολωμού.
Άφωνοι βλέπαμε την απάθεια των ανδρών της UNFICYP να παρακολουθούν ανίκανοι να συμμετέχουν/αποτρέψουν την επίθεση των Τούρκων.
Που να ξέραμε πως 20 χρόνια μετά, στο Προεδρικό της Κύπρου, ο πρόεδρος θα θύμωνε της Αναστασίας, της κόρης του Ισαάκ για την εμμονή της να θέλει απαντήσεις…
¨Πόσο ακόμα να περιμένω για να τιμωρηθούν  οι δολοφόνοι του πατέρα μου και του Σολωμού; βρήκε το θάρρος να ρωτήσει το εικοσάχρονο κορίτσι που γεννήθηκε ένα μήνα μετά την δολοφονία του πατέρα της. ( Τα ίδια είχε πεί και στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να λάβει μια γλυκανάλατη διπλωματική ανούσια και άοσμη απάντηση).
Τι ρωτάς κορίτσι μου; Η απάντηση θα έπρεπε να ναι κλάμα. Να σταθούν γονυπετής μπροστά σου, στην μάνα του Ισαάκ και τον πατέρα του Σολωμού, μπροστά στην αδελφή του πατέρα σου. Να ζητήσουν ώς πρώτοι πολίτες της χώρας συγνώμη για ότι δεν έκανε η Ελλάδα η Κύπρος και οι προκάτοχοί τους για δικαίωση.
“Δεν εξαρτάται από εμάς αλλά από την Τουρκία, σου απάντησε” ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας... και εμείς δεν σηκωθήκαμε να φύγουμε...
Να του γυρίσουμε την πλάτη να ρθει αντίκρυ με όλη την κατεχόμενη Κύπρο που φοράμε στην πλάτη μας και τότε να τον ρωτήσουμε : “και η λύση εξαρτάται από τους Τούρκους”?
Τα εντάλματα της Ιντερπόλ για σύλληψη των ενόχων δεν συμφέρει να τα θυμόμαστε. Για μια ακόμα φορά κάνουμε τεμενάδες στους Τούρκους μη τους κακονταντέψουμε και σταματήσουν την εξαγωγή τούρκικων τηλεοπτικών σειρών στην Ελλάδα, και άντε να το μαζέψουμε μετά...
Δεν φταίνε οι Τούρκοι όμως..
Εμείς δεν χρειαζόμαστε εχθρούς, Είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Μπορούμε και μόνοι μας...
Βλέπεις δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι πως για να χτίσεις ιστορία να σταθείς στο ύψος του Έθνους , πρέπει πρώτα να σεβαστεί τους νεκρούς του, να οσφριστείς για λίγο τον θάνατό τους να συνταξιδεψεις στον θρήνο των δικών τους...
Με ευλάβεια, εικόνισμα στο είναι σου...
Η ιστορία του δικού μας έθνους, δεν είναι επέτειοι και αργίες, ούτε φωτογραφίες και έπαρση μπροστά σε μνημεία...
Είναι Εθνικός Ύμνος, να σταθούμε προσοχή και να δοξάσουμε αυτούς που ξεπέρασαν τον φόβο τους και βούτηξαν στον θάνατο. Και δεν το έκαναν σκεπτόμενοι τις τηλεοπτικές κάμερες, ούτε επέλεξαν την στιγμή της μεγαλύτερης τηλεθέασης να το κάνουν. Ούτε αγκάλιασαν υποσχέσεις και βαρύγδουπες δηλώσεις μπροστά στις κάμερες. Προσοχή, να μην πέσουμε στην παγίδα!
Διότι όταν χώσεις την βελόνα της τηλεξάρτησης στο χέρι σου, τότε δεν ξεχωρίζεις σε τίποτα από τους άλλους!
Αυτούς δηλαδή που προσπαθείς να ταρακουνήσεις να πράξουν όπως αρμόζει στους ηγέτες. Οπως αρμόζει στους Ελληνες.
Η πορεία μνήμης δημιούργησε μια δυναμική καινούργια, φρέσκια και αληθινή. Με θάρρος γνώμης και πείσμα πράξης. Τόλμησε να διαδηλώσει μια ξεχασμένη ιστορία, να ξεκινήσει από το Βερολίνο και να διασχίσει μέρος της Ευρώπη, να θυμίσει, να ζητήσει δικαιoσύνη, λευθεριά στον τόπο. Τόλμησε κάθε ένας ξεχωριστά που συμμετέχει, να σκύψει και να σκίσει με σουγιά τα παντελόνια τρύπες πολλές να τις βλέπει ο κόσμος και να αναρωτιέται!!! Οσο υπάρχουν τρύπες στην δικαιοσύνη θα υπάρχουν και στα ρούχα μας, στην ψυχή και την συνείδησή μας...εδώ δεν χωράνε κόμματα ούτε πολιτικές βλέψεις, εδώ χωρά μόνο το δίκαιο και το πάθος για την απόκτησή του...
Η ιστορία των Ελλήνων είναι κρυστάλλινο νερό, που βάφεται κόκκινο κάθε φορά που ήρωες υψώνουν το ανάστημα στο θεριό. Και είναι πάντα λίγοι, δεν τους πιάνει το μάτι σου, μια χούφτα είναι!
Οι τρελλοί, για τους πολλούς που ξινίζουν μέσα στο βόλεμα τους όταν τους βλέπουν να περνούν δίπλα τους.
Οπως χτές διασχίζοντας τα καφέ της Λευκωσίας. Ζητούμε συγνώμη λαέ που σε ξεβολεύουμε από την λήθη της απάθειας. Συγνώμη λαέ που ο ήχος από τις μοτοσυκλέτες χτές αλλά και όλες τις προηγούμενες μέρες σας χάλασε το βόλεμα!
Η αλήθεια είναι πως η δική σου βολή λαέ μου, μόνο ώς ηχορύπανση φτάνει στα αυτιά μου...